Encyklopedia
Księgi o Śiwa siddhancie
„Medytuj o Panu, na Nim skup swe myśli, gdyż to On wprawia świat w ruch. Brahma, Wisznu, Rudra i Indra przez Niego zostali stworzeni, a i wszystkie cechy wraz z żywymi istotami. Jego boski majestat stał się Przyczyną, Wszechświatem, Szczęśliwością, niczym eter trwa niewzruszony w przestrzeni”.
Atharwaweda, Atharwaśikha Upaniszad, 2
„Księga objawienia, ofiara, rytuał, modlitwa,
to, co było, to, co będzie, to, o czym mówią Wedy,
to wszystko pochodzi z Ducha, stwórcy ułudy (maja),
który ułudą wszystko tworzy i ułudą ducha ludzkiego związuje.
Wiedz, iż ułuda to pierwotna natura (prakryti),
Pan to ułudy stwórca, a istoty, które Jego są cząstkami,
cały ten świat wypełniają”.
Kryszna Jadźurweda, Śwetaśwatara Upaniszad, 4.9-10
„Niepojęty jest ten duch najwyższy, niezmierzony, nie narodzony, nieodgadniony, nie do pomyślenia, on, którego jaźnią są przestworza. On jeden czuwa, gdy świat pełna zagłada pochłania i to On z przestworzy świat wyłania, świat w formie świadomości”
Kryszna Jadźurweda, Majtri Upaniszad, 6.17
„On sam nadaje światom kształt dokładny. On formuje życie, On narodziny wyznacza. Tworzy rzeczy duże i małe – kocioł, dzban i dzbanek. Tworzy rzeczy inne – On, Wszechmocny Architekt”.
Tirumantiram, 417
„Przedwieczny, niepodzielnie wspaniały i dzielący się na wielu. Kształt bez kształtu i kształt tego, co bezkształtne. Guru i Pan Śakti. W postaciach niezliczonych w dusze wstąpił”.
Tirumantiram, 2481
„Tą inteligencją, która pobudza działanie na ścieżce cnoty i występku, Ja jestem. Cały ten świat, ruchomy i nieruchomy, ze Mnie się wyłonił. Wszystkie rzeczy we Mnie trwają i we Mnie wnikają w czas zagłady. Nie istnieje nic poza Duchem, a Duchem tym Ja jestem i poza Mną nie ma niczego”.
Śiwa sanhita, 1.34
„Mój czyn jest twoim czynem. Nie jestem kimś innym od Ciebie, gdyż to, co zwę ‘Ja’ nie istnieje poza Tobą. Tu spotyka się wedanta z siddhantą”.
Tajumanawar, 2.5
„Nie można zobaczyć tego okiem, a jest to rzecz, która sprawia, że oko widzi. Nie można usłyszeć tego uchem, a jest to rzecz, która sprawia, że ucho słyszy. Nie można poczuć tego nosem, a jest to rzecz, która sprawia, że nos czuje. Nie mogą tego wypowiedzieć usta, a jest to rzecz, która pozwala ustom mówić. Dłonią nie można tego uchwycić, a jest to rzecz, która sprawia, że dłoń chwyta. Nie można dojść tam na nogach, a jednak to rzecz, która pozwala chodzić. Nie można o tym pomyśleć, a jednak jest to umysł w umyśle. To jest Przedwieczny, bez przeszłości i przyszłości. To postać, której nie ima się starość i choroba. To postać, która przejawia się jako ojciec i matka. Rozkwita Ona jako Samoistnienie. Nie można Jej opisać jako jednej lub dwoistej. Żaden artysta nie zdoła Jej uwiecznić. To spoczywa między dobrem a złem. To wiecznie zamieszkuje w sercach mądrych. To nie dopuszcza rozbieżności między wedantą a siddhantą. Jest to To, co tańczy na horyzoncie poza sferą dźwięku”.
Natczintanaj, To