ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

„Wolny od pragnień, mądry, nieśmiertelny, wolny, pełen radości jest ten, kto poznał mądrego i zawsze młodego atmana. Taki człowiek nie lęka się śmierci”.
Atharwaweda, 10.8.44

„Człek mądrości pozbawiony, głupi,
na wieki skalany, nie osiąga celu żywota,
tkwi w odwiecznym kręgu wcieleń.
Człek rozumny, mędrzec i wiecznie bez skazy,
on cel osiąga i nie rodzi się więcej”.
Kryszna Jadźurweda, Katha Upaniszad, 3.7-8

„Niech to nietrwałe ciało obróci się w popiół, a powietrze życia połączy się z sumą powietrza. Proszę, mój Panie, byś pamiętał o mych ofiarach i mych czynach dla Ciebie”.
Śukla Jadźurweda, Iśa Upaniszad, 17

„Jak wóz naładowany nad miarę skrzypi w ruchu,
tak skrzypi wóz ciała, wiozący ducha,
gdy wydaje z siebie ostatni dech życia.
Kiedy ciało słabnie, trawione chorobą, dręczone starością,
wtedy niczym mango, figa i jagoda skórę swą porzuca,
a purusza z okrywy ciała się uwalnia i do życia powraca,
w punkcie, w którym swe poprzednie wcielenie przerwała”.
_Śukla Jadźurweda, Bryhadaranjaka Upaniszad, 4.3.35-36 _

„Dusza-atman to Brahman,
uczyniona z poznania, z umysłu,
z oddechu życia, z oka, z ucha, z ziemi, z wód,
z wiatru, z przestworzy, z ognia i z braku ognia,
z pragnienia i z braku pragnienia,
z gniewu i z braku gniewu, z prawości i z nieprawości,
jest ona z wszystkiego […].
Jaki czyn spełnia, jak postępuje, taką się staje.
(Wcielona dusza) gdy czyni dobro, staje się dobra,
gdy czyni zło, staje się zła,
Czyn szlachetny czyni ją szlachetną, a nieszlachetny – złą.
Powiadają, że purusza z pragnień jest stworzony,
czego zapragnie, to postanowi,
co postanowi, to wykona,
a co wykona, taki cel osiągnie.
Do czego umysł jest przywiązany,
do tego ciało subtelne zmierza, do tego lgnie,
a gdy osiągnie cele każdego czynu, który w tym świecie popełnił,
wtedy powraca z tamtego świata do tego świata czynu.
Taką oto drogą kroczy ten, który pragnie,
lecz inna jest droga tego, który od pragnień się uwolnił:
kto pragnień się pozbył, spełnił je i pragnie tylko atmana,
z tego oddech życia (prana) nie uchodzi.
On, będąc Brahmanem, do Brahmana zmierza.
Kiedy swe serce z wszystkich pragnień oczyszcza,
wtedy śmiertelny nieśmiertelnym się staje, Brahmana osiąga”.
_Śukla Jadźurweda, Bryhadaranjaka Upaniszad, 4.4.5-7 _

„O Maghawanie, zaprawdę śmiertelne jest to ciało,
we władanie śmierci oddane,
lecz w nim przebywa nieśmiertelny, bezcielesny duch – atman,
kto w ciało jest przybrany, ten doświadcza przyjemnego i nieprzyjemnego,
komu ciało szatą, ten przyjemnego i nieprzyjemnego nie uniknie,
ale tego bezcielesnego atmana ani przyjemne, ani nieprzyjemne nie dotyka”.
Samaweda, Ćhandogja Upaniszad, 8.12.1

„Modlę się do Niego o nieśmiertelną miłość. Modlę się do Niego o wolność od powtórnych narodzin, ale czyż nie będę musiał się narodzić znowu, z łaski Tego, który o wszystkim pamięta? Mocniej jeszcze modlę się o to, by spocząć u Jego stóp, radośnie śpiewając mu do tańca”.
Tirumuraj 11, Karajkkal Ammaijar

„Zasada karmy, zwodząc wcielone dusze od najwyższych do najniższych, nawet jeśli niesie owoce dobra jest przeszkodą, bowiem nie prowadzi w stronę wyzwolenia. Karma nie znika, dopóki jej wszelkie owoce nie zostaną spróbowane i spożyte”.
Mrygendra Agama, Dźńana Pada, 8A.5-6

„Podwójnie urodzeni, którzy zgłębili Wedy, świadomi nietrwałości życia, mogą porzucić ciało poszcząc do śmierci wedle reguł. Oddawszy cześć bogom i mędrcom, takie oczyszczone dusze (siddha), zmierzają do niebios, wiecznego świata Brahmy”.
Mahabharata, Anuparwa, 25.63-64

„Nawet jeśli niczym wąż, który zrzuca swą skórę czy niczym ptak, który porzuca skorupę, dusza w stanie przebudzenia zapomina o zdarzeniach ze swego snu – wciąż musi wędrować z ciała do ciała dopóki, dzięki łasce Hary, dojdzie tam, gdzie dopełni swej karmy dobrej i złej”.
Tirumantiram, 2084

„Każde cierpienie zadane innym wróci do złoczyńcy. Dlatego ci, którzy nie chcą cierpieć, nie zadają bólu innym. Jeśli człowiek sprawia ból drugiemu o poranku, ból zawita do niego wieczorem”.
Tirukural, 320-319