Encyklopedia
V. BOSKIE BRONIE
W pewnym momencie rozwoju sanatana dharmy bóstwa obdarzono różnymi rodzajami broni. Przypisano im mistyczne moce oraz metafizyczne znaczenie.
Najprostsze z nich były zrobione z drewna, inne z ludzkich kości i czaszek (te miały znaczenie ezoteryczne), jeszcze inne z metalu.
TRIŚULA
Trzy zęby trójzębu symbolizują trzy atrybuty Boga jako stwórcy, utrzymującego i niszczyciela. Trzon reprezentuje oś wszechświata.
Trójząb Śiwy nosi nazwę Sulla. Niczym piorun jest uważany za magiczną broń odstraszającą demony. Trójząb jest bronią Durgi atrybutem boga ognia oraz Mahakali, przerażającej formy Śiwy.
SULLA
Sulla to boska włócznia, broń przypisywana głównie Skandzie i Agniemu. Pierwotnie była ona niewidzialną bronią Wiśwakarmy, stwórcy wszechświata.
GHANTA
Ghanta to boski dzwonek. Symbolizuje on pierwotny mistyczny dźwięk – źródło wszelkiego stworzenia. W ręku Durgi, Bogini Matki, jest bronią, której dźwięk budzi przerażenie wroga. Jest atrybutem Śiwy i jego żony Kali.
Obok konchy jest elementem wykorzystywanym w trakcie rytuałów świątynnych.
WADŹRA
Wadżra to boski piorun, broń boga niebios Indry. Reprezentuje niepokonaną i niezniszczalną siłę unicestwiającą wszelką ignorancję.
Jako broń Indry wadźra była sztyletem o podwójnym ostrzu. Później stała się „diamentowym berłem” Śiwy.
WADŹRA-GHANTA
Piorun i dzwonek razem nie stanowią broni. Są boskim instrumentem. W rytuałach tantrycznych wadźrę, która reprezentuje zasadę męską, trzyma się w prawej ręce; dzwonek, reprezentujący zasadę żeńską i mądrość (pradźńa), trzyma się w lewej ręce. Jako przedmioty rytualne są nierozłączne, a ich interakcja wiedzie ku oświeceniu.
PARAŚU
Paraśu to boski topór, broń Paraśuramy, szóstego awatara Wisznu, który zstępuje na ziemię wezwany przez braminów do walki z kszatrijami. Topór symbolizuje pokonywanie ciemności i ignorancji. Uwalnia człowieka z ziemskich więzów, otwierając mu drogę ku ścieżce duchowej.
Paraśu jest także bronią boga wojny Skandy oraz atrybutem Śiwy i Ganeśy.
KHADGA
Boski miecz, symbol mądrości i oświecenia. Broń unicestwiająca ignorancję oraz przywiązanie do materii. Jest przedmiotem rytualnym i jako takiemu oddaje mu się cześć. W przedstawieniach graficznych im dłuższy, tym lepszy. Wyznawcy wierzą, że przynosi szczęście.
KHETAKA
Khetaka to tarcza. Osłania przed atakami wroga. Używają jej pomniejsi bogowie, gdy ich wrogowie dysponują demonicznymi mocami. Bogowie stojący wyżej w hierarchii bogów lub władający niezniszczalną bronią nigdy nie noszą tarczy, ponieważ jej nie potrzebują.
DHANUŚA-BANA
Boski łuk i boska strzała. Sama strzała (bana) oznacza pięć zmysłów, symbolizuje więc świadomość. Jest atrybutem tantrycznych bóstw takich jak Marici, Kurukulla i Kama, bóg miłości. Sam łuk (dhanuśa) zwykle noszony na lewym ramieniu, jest bronią samą w sobie. To właśnie łukiem bóg Marici karze Marów i inne nikczemne istoty.
Strzała jest znakiem męskiej energii, a łuk – energii żeńskiej. Strzała symbolizuje też potęgę miłości, łuk – pragnienie śmierci. Razem tworzą metafizyczny symbol równowagi między metodą a mądrością.
Łuk był potężną bronią w rękach Ramy, bohatera eposu Ramajana, w walce z demonem Rawaną.
ĆURI
Ćuri to sztylet. W religijnych rytuałach symbolizuje narzędzie ofiarne. Jest atrybutem bóstw w ich przerażających formach takich jak Durga czy Kali.
KARTIKA
Kartika to nóż używany do cięcia i krojenia. Jako przedmiot rytualny reprezentuje przerwanie więzów ze światem. Jest atrybutem Mahakali, żeńskich złych duchów nazywanych Dakini, Jamy, boga śmierci, oraz Jamantaki.
TARIKA
Tarika to dłuto. Jako przedmiot o rytualnym znaczeniu porównuje się je z toporem Durgi i Śiwy. Ma tożsamo symboliczne znaczenie co włócznia. Jest atrybutem Subrahmanji i Skandy.
ANKUŚA
Ankuśa to metalowy hak na drewnianym trzonku. Rytualny hak symbolizuje działanie, umiejętność rozróżnienia motywów duchowych od materialnych. Kieruje człowieka we właściwą stronę, dlatego reprezentuje boskie przewodnictwo.
Jest atrybutem tantrycznych bóstw takich jak Ganeśa i Skanda.
DANDA
Danda to kij, pałka. Rytualna danda jest zrobiona z ludzkiej kości i zwieńczona czaszką. Używa się jej do karania tych, którzy występują przeciwko uniwersalnemu prawu czasu.
Jest zwykle atrybutem bóstw w ich najbardziej przerażających i niszczycielskich przejawieniach takich jak Durga.
GADA
Gada to buława lub maczuga, broń używana podczas walki bezpośredniej. Rytualna gada jest zrobiona z ludzkiej kości. Zwykle wieńczy ją czaszka. Zapewnia ochronę temu, kto ją nosi i oznacza potęgę praw naturalnych i czasu, który niszczy wszystko.
Często przedstawia się gadę jako tłuczek i symbolicznie łączy się ją z lingamem i laską.
Jest symbolem Wisznu, Śiwy, Kali, Ganeśy i Skandy. Jest też atrybutem Durgi, Dewi i Bhajrawy.