Encyklopedia
Skąd pochodzi dobro i zło?
Zamiast szukać w świecie dobra i zła, staramy się zrozumieć naturę wcielonej duszy i jej trzy powiązane ze sobą części: odruchową, czyli fizyczno-uczuciową; intelektualną, mentalną oraz nadświadomą, czyli duchową. Om.
Dobrze jest się obawiać nieprawości, ale trzeba pamiętać, że jedynym źródłem zła jest ignorancja (tamas). Ignoranci usprawiedliwiają, boją się, krytykują bądź skarżą się na „grzeszne postępki”. Wywyższają się jako niepokalani purytanie, wolni od grzechu. Prawda jest jednak taka, że w każdej chwili mogą sami, ku własnemu zdziwieniu, dopuścić się grzechu. Mechanizm przejawiania się złego lub dobrego wygląda następująco: kiedy u żywej istoty dominują zewnętrzne, niższe, odruchowe zachowania, wtedy przejawia ona zło, strach, chciwość, zazdrość i nienawiść. Kiedy dominuje intelekt, ujawnia się myślenie analityczne, ale także arogancja. Kiedy ujawnia się świadomość duchowa, wtedy żywa istota przejawia takie wzniosłe cechy jak: „współczucie, umiar, poświęcenie i inne. Wcielona dusza w młodym wieku wykazuje silne instynkty zwierzęce. Nie ma jeszcze rozwiniętej inteligencji, która pomogłaby panować nad tymi instynktami. Kiedy jednak intelekt się rozwija, wtedy bierze górę nad niższą, odruchową naturą. Dusza rozwijając się „przykrywa” intelekt, co przyczynia się do poluzowania mentalnej uprzęży i ostatecznie do jej zrzucenia. Na tym etapie rozwoju żywej istoty nie ujawnia się „zło” w żadnej postaci. Etap ten może osiągnąć każda istota, lecz musi przejść drogę indywidualnego rozwoju. Okazujmy zatem współczucie innym, kiedy postępują nieszlachetnie. Pamiętajmy, że nie ma czegoś takiego jak wrodzone zło. Wedy głoszą: „Zaprawdę umysł jest przyczyną zniewolenia, ale i przyczyną wyzwolenia. Przywiązanie do rzeczy z tego świata – to jest zniewolenie. Uwolnienie się od nich – to jest wyzwolenie”. Om Namaśiwaja.