Encyklopedia
Poza światem
W tradycji wywodzącej się ze starożytnych Indii zostawiano w społeczeństwie miejsce dla mężczyzn, których nie pociągało doczesne życie. Niektórzy z nich żyli jako pustelnicy, inni mieszkali pośród podobnych sobie w klasztorach. Om.
Pewna grupa mężczyzn posiada silne pragnienie poznania własnej jaźni, któremu towarzyszy niechęć do życia rodzinnego i gromadzenia majątku. Jedni spośród nich wybierają życie z dala od siedzib ludzkich: w górskich jaskiniach i niedostępnych lasach. Inni wędrują, jako bezdomni żebracy i pielgrzymi, do sanktuariów rozsianych po całym kraju. Jeszcze inni mieszkają w zgromadzeniach mnichów, często prowadzonych przez ich satguru. Wszyscy oni, pustelnicy i mnisi, mogą składać zwyczajowe śluby lub nie. Jeżeli formalnie przyjmują status sannjasina, wtedy przywdziewają szafranowy strój i wstępują do wielkiej rodziny ascetów, która od starożytności cieszyła się szczególną pozycją w społeczeństwie indyjskim. Księgi święte wyodrębniają życie rodzinne i życie ascety jako dwie różne drogi i każdej przypisują inne powinności i cele. Zaznaczają także, iż prawdziwe wyrzeczenie mogą osiągnąć tylko ci, którzy naprawdę porzucili sprawy tego świata: „Człowiek, który Go odnalazł zostaje wyciszonym mnichem. Jego tylko pragnąc, asceci opuszczają swe domy i wyruszają na wędrówkę”. Om Namaśiwaja.