Encyklopedia
Ganeśa paćaćamaram stotram
lalata-pattalunthitamalendu-roćirudbhate
wrytati-warćara swarotsaratkirita-tedźasi/
phata phatat phatas phurat phana bhajena bhoginan
śiwankataha śiwankamaśrajaććhiśau ratirmarma
Kocham to dziecko, które przyjęło schronienie łona Parwati
przestraszone blaskiem światła, jakie Śiwa skierował na Jego czoło.
Kocham Je za połyskującą koronę i za to, że przestraszyło się syczących węży.
***
adabhra-wibhrama-bhramad-bhudźa bhudźan gaphutkryti-
rynidźanka maniniszato niśamja nandinah pituhu/
trasatsusan kućantam ambika-kućantaran jatha
wiśantamadja balaćandra bhala balakan bhadźe
Wielbię chłopca o delikatnej niczym księżyc twarzy,
który skulił się między piersiami Parwati i obserwuje
ruchy węży oplatających ciało Jego zachwyconego ojca,
który pragnie wziąć Go na kolana.
***
winadina nandine sawibhramam para bhraman mukha
swa matrywenimagatan stanan nirikszja sambhramat/
bhudźanga-śankaja paretja pitrjamankamagatan
tato’pi śesza phutkrytaih kryta tatićit krytan namaha
Składam pokłon synowi Śiwy,
który pomyliwszy falujące piersi swej Matki,
widoczne pod pięknie ozdobionymi puklami włosów,
z wężami, uciekł na kolana swego ojca,
ale zaraz rozpłakał się, kiedy ujrzał syczącego Śeszę,
na którym spoczywał ojciec! ***
widźrymbhama anandi-ghoraghona-ghurghuradhwani-
prahasa-bhasitaśam ambika-samryddhi-wardhinam/
uditwara-prasrytwara-kszarattara-prabha abhara-
prabhatabhanu-bhaswaran bhawa swasambhawan bhadźe
Wielbię Swasambhawę (tego, który stworzył sam siebie),
który śmieje się na widok ziewającego Nandina,
który sprawia radość swej matce
i który jaśnieje niczym wschodzące, promieniujące i zachodzące słońce.
***
alangryhita-ćamara maridźanatiwidźana-prawatatoli-talakan
nawendubhala balakam/
wilola dullalallalam-śundadanda-manditan satunda-mundamali-wakratunda midjamaśraje
Pragnę znaleźć schronienie u Pana z zagiętą trąbą,
delikatną niczym księżyc twarzą,
noszącego kolczyk, którego niepokoją podmuchy
wzniecane przez wielki wachlarz Ćamari.
Szukam schronienia u Pana z drżącą trąbą,
który nosi girlandę z ludzkich czaszek.
***
praphulla-maulimalja-mallikamaranda-leliha
milan nilinda-mandaliććhalena jan stawitjalam/
traji samasta warnamalika śaririnawa tan
sutan maheśi turmatangadźananan bhadźamjaham
Pszczoły, zwabione przez rozkwitłe kwiaty na wianku zdobiącym głowę Ganeśy, wielbią Go.
Czczę Ganeśę, wielkiego syna Śiwy, którego zdobi wianek utkany z trzech Wed.
***
praćanda-wighna-khandanaih-prabodhane sadoddhuraha
sarddhi-siddhi sadhana widjawidhana bandhuraha/
sabandhurastu me wibhutaje wibhutipanduraha
purasarah sura walermukha anukarisindhuraha
On zawsze chętnie udziela rad,
dzięki którym można usunąć największe przeszkody.
Przyjemność sprawia patrzenie na Niego – wcielenie powodzenia i sukcesu –
okrytego popiołem z palenisk.
O słoniu, który przewodisz armii Bogów, obdarz mnie mocą!
***
arala śailabalika’lakantakanta-ćandramo-dźakantisaudha-madhajan
manonuradhajan guroho/
susadhja-sadhawan dhian dhanani sadhajannaja-
naśeszalekhanajako winajako mude’stu naha
Wielbimy i pamiętamy o nauczycielu oświetlonym promieniami księżyca,
skrytym we włosach Parwati.
Ta święta osoba zasługuje na największy szacunek i miłość.
Jest On niepojęty, obdarza majątkiem i pomyślnością.
Niech ten przywódca będzie z nas zadowolny.
***
rasangajun-nawendu-watsare śubhe ganeśitu-sthitau
ganeśa pańćaćamaran wjadhadumapatihi/
pati kawiwradźasja ja pathet pratiprabhatakan
sa purnakamano bhawedibhanana-prasadabhak
Umapati, mistrz społeczności poetów,
skomponował Pańćaćamaran stotrę
w pomyślnym dniu Ganeśa Ćaturthi, roku 1966.
Kto ją czyta każdego ranka,
zostanie pobłogosławiony przez Ganeśę.
***
ćatratwe wasata kaśjan wihitejan jatah stutihi
tataśćatraira dhitejan waiduszjan wardhajeddhija/
iti śri kawipatjuapanamaka-umapati śarmadwiwedi-wiraćitan
ganeśa pańćaćamara stotran sampurnam
Poeta skomponował tę stotrę podczas swych studiów w Kaśi.
Uczniowie, którzy ją czytają, zyskają głęboką wiedzę i mądrość.
Tak kończy się Pańćaćamaram stotra mistrza poetów Umapatiego.