Encyklopedia
Księgi o świątyniach Śiwy
„Ty, któryś godzien jest ludzkich modłów, nasz przywódca, nasz Bóg, pełen cnót – pozwól, że postawimy Twą jaśniejącą postać w tej świątyni! Oświetlaj nasze poranki i nasze wieczory! Twa przychylność rozpaliła nasze serca! Dzięki Twej przychylności dostąpimy chwały!”
Rygweda, 7.15.7-8
„Najwyższy Panie, królu królów i Boże bogów! Tyś jest ponad wszystkim!
Ciebie czcijmy, ciebie poznajmy, Pana godnego czci, Pana wszystkich światów!”
Kryszna Jadźurweda, Śwetaśwatara Upaniszad, 6.7
„Tak oto lękliwie ludzie do Niego się zwracają: ‘Nienarodzony Rudro, którego oblicze jest łagodne, chroń mnie przed złem na wieki’”.
Kryszna Jadźurweda, Śwetaśwatara Upaniszad, 4.21
„Aby chronić wszystkich, bogowie, mędrcy i zwykli ludzie umieszczają we wsiach lingi Pana”.
Karana Agama, 10
„Rozłup wszystkie głazy, jakie można, nadaj kształt wszystkim kamieniom, jakim można, wydrąż wszystkie kamienie, jakie wydrążyć możesz – to trzy zasady sztuki szilpi. Architekt i sutragrahin wznoszą świątynie i rzeźbią posągi, ale to z pomocą takszaki (boskiego węża) architekt otwiera oczy tych posągów”.
Suprabheda Agama, 21.28-29
„Po oddaniu czci Nandiemu na południowym wschodzie – dwuokiemu, dwurękiemu, czarnemu, trzymającemu trójząb Śiwy, Panu o splątanych lokach i z półksiężycem nad czołem na południowym zachodzie, powinien wielbić zwłaszcza Mahakalę, czarnego, dwuokiego, dwurękiego, odzianego w białą szatę, dwunożnego i wspaniałego, dzierżącego pętlę Pana o jednym kle, bogato udekorowanego biżuterią”.
Karana Agama, 323-325
„Składam pokłon przed Śadaśiwalingą, którą wielbią zastępy bogów o czystych myślach, o sercach przepełnionych wiarą i oddaniem, których splendor jaśnieje niczym milion słońc”.
Lingaśtakam, 2411
„Pati jest błogosławioną Śiwalingą. Paśu jest mocarnym bykiem stojącym przed Panem. Paśa jest ołtarzem. Tak, w świątyni, Pan stanął dla tych, którzy, poszukujący, widzą”.
Tirumantiram, 2411
„Nieświęte jest miasto, w którym nie ma świątyni, miasto, w którym nikt swego ciała nie pokrywa świętym popiołem, miasto, w którym nie dźwięczy święty gong, miasto, w którym nie ma kaplic, w którym nie słychać trąbienia białej konchy, miasto, w którym nie rozwiesza się świątecznych flag i nie widać baldachimów nad bóstwami, w którym wielbiciele nie zbierają kwiatów na obrzędy. Takie miasto nie jest miastem, lecz pustkowiem!”
Tirumuraj, 6.309.5
„Kiedy w świątyni Śiwy zamiera czczenie, zło dopada władcę, deszcz nie zrasza pól, kradzieże i rozboje plenią się w krainie. Tak twierdzi mój święty Nandinatha”.
Tirumantiram, 518
„Przybył i wszedł do świątyni, gdzie Pan, który trzyma złotą górę niczym łuk, mieszka uradowany. Okrążył ją, padł na ziemię w pokłonie na świętym podwórcu, stanął przed trójokim Bogiem, o wieńcu zmierzwionych włosów, który dosiada byka”.
Perijapuranam, 5.21.252
„Zerwij kwiaty i przynieś czystą wodę, wykąp Go i złóż kwiaty u Jego stóp. Stojąc, módl się i wielb Go pobożnie. A pomyślność zapewnisz sobie na wieki. Okiełznaj zmysły, pospiesz ku niemu. Oddaj się mu bez reszty i czcij Go co dzień. Składaj przed Panem wodę i kwiaty. On z pewnością przyjmie dar Twego serca”.
Tirumantiram, 1823