Encyklopedia
Ganeśa i Kartikeja - bogowie dharmy
Czy inni bogowie są niezależni od Śiwy?
Najwyższy Bóg Śiwa stworzył bogów, powierzył im określone funkcje i moce, lecz zachował nad nimi pełnię władzy. Egzystują odrębnie, ale pozostają nierozłączni. W istocie, nic nie istnieje poza Nim. Om.
Bóg Śiwa jest Najwyższą Istotą, Panem panów, który samym sobą przenika całe stworzenie. Nawet atom nie porusza się wbrew Jego woli. Ganeśa, Kartikeja, Indra, Agni i pozostałych 330 milionów bogów są żywymi istotami, jak my, stworzonymi przez Pana Śiwę i, podobnie jak inne żywe istoty, istniejącymi po to, by cieszyć się bliskim związkiem z Śiwą. Bogowie są istotami na wysokim poziomie rozwoju, długowiecznymi, mądrymi i potężnymi w stopniu przekraczającym ludzkie wyobrażenie. Zamieszkują oni świat Śiwy – Śiwalokę. Nie są oni mężczyznami ani kobietami, mimo iż przedstawia się ich jako bogów i boginie. Dewy, pomniejsi bogowie, są łagodnymi, oświeconymi istotami, zamieszkującymi wyższą Antarlokę. Wspomagają oni egzystencję niższych żywych istot pomiędzy ich wcieleniami. Z kolei asury są demonicznymi sługami ciemności, nierozwiniętymi duchowo istotami, które czasowo zamieszkującymi niższą Antarlokę. Dewy i asury podlegają powtórnym narodzinom. Śiwaici wielbią Śiwę i „wyższych” bogów. Nie czczą dewów, ani nie przywołują asurów. Śiwę czczą zaś zarówno Jego synowie: Kartikeja, Ganeśa, jak i bogowie, dewy i asury. Wedy wyjaśniają: „Z Niego rodzą się bogowie, niebianie, ludzie, bydło, ptaki, wdech i wydech, ryż i jęczmień, wyrzeczenie, wiara, prawda, cnota i prawo”. Om Namaśiwaja.
Pan Ganeśa
Pan Ganeśa, o twarzy słonia, jest patronem sztuki i nauki, Panem Usuwającym Przeciwności i strażnikiem Prawa (dharma). Jego wola przejawia się jako siła prawości, wcielenie prawa karmy Śiwy we wszystkich trzech światach. Om.
Pan Śiwa, Wszechmocna Siła, stworzył Niebo i Ziemię oraz boga Ganeśę, aby nadzorował prawo karmy i dharmę we wszechświecie. Pan Ganeśa jest zatem międzyplanetarnym zarządcą o nieograniczonej wiedzy i sprawiedliwym osądzie. To On, razem z podlegającymi mu ganami, pomaga duszom, które opuszczają otchłań Naraki po odbyciu kary wstąpić na ścieżkę dharmy, prowadzącą je ku lepszemu przeznaczeniu. Ganeśa jest zagadkowym, dobrotliwym i kochającym miłośnikiem słodyczy i pochlebstw. Pan Śiwa ogłosił, żeby czcić tego syna jako pierwszego, nawet przed Nim samym. Wszystkie Mahadewy, pomniejsi bogowie, dewy i niebianie muszą wielbić Ganeśę przed każdym poważniejszym zadaniem, jeśli chcą, by się ono powiodło. Kto tego nie uczyni, natrafi na barierę swej karmy. Wielbienie Ganeśy zmienia ustawienia w jednostkowym przeznaczeniu. Tirumantiram mówi: „Pięć Jego ramion, słonia oblicze z kłami niczym półksiężyce, syn Śiwy, kwiat mądrości rozkwitły w sercu, Jego stopy wielbię”. W filozofii tantry, Ganeśę uważa się za władcę muladwara ćakry. Jeśli nie pozwoli on tej ćakrze rozkwitnąć, święty wąż mądrości, Kundalini, nie zacznie wznosić się w górę kręgosłupa i nie odsłoni przed człowiekiem wspaniałości kosmosu.
Om Namaśiwaja.
Szczególne obowiązki Pana Ganeśy
Będąc Panem Przeszkód, Ganeśa dzierży kij i pętlę, symbole swej łagodnej mocy powstrzymywania bądź to zezwalania na zdarzenia w naszym życiu. Dlatego przed każdym zadaniem lub aktem czczenia przywołujemy Jego miłosierdzie i mądrość.
Pan Ganeśa, bóg czasu i pamięci, spoczywa na muladhara ćakrze, i utrzymuje w równowadze wszystkie czujące istoty. Jest on w posiadaniu boskich planów dotyczących przeszłości i przyszłości wszechświata. Ganeśa jest źródłem tylko dobrych rzeczy, a swym kształtem wyróżnia się wśród bogów. Wielbiciele, którzy oddają się pokutom w Jego imieniu, mogą być pewni, że nie przytrafią się im nieszczęścia. To On, z naszego wnętrza, pilnuje byśmy w odpowiednim czasie odebrali dobrą i złą karmę. Przed każdym ważnym przedsięwzięciem prosimy Ganeśę, aby – jeśli taka jest Jego wola – usunął przeszkody z naszej drogi. Ten Pan Przeszkód powstrzymuje nas przed zrobieniem sobie krzywdy proszeniem o rzeczy głupie, niepotrzebne i nieprzemyślane. Oczekuje, że zanim się do Niego zwrócimy, użyjemy całej naszej inteligencji, by podjąć taką decyzję, jaką On sam by podjął.
Kryszna Jadźurweda, Majtri Upaniszad, 2.5