ŚiwaŚakti - Encyklopedia wiedzy o śiwie śakti

W aktualnościach, w lekcji 31 napisano:

“Śiwaja Subramunija Swami:

Umysł jest bytem niezmiernie złożonym. Dlatego pomocne jest spojrzenie na umysł przez pryzmat trzech jego faz: instynktownej, intelektualnej oraz intuicyjnej. Uświadomienie sobie i doświadczenie istnienia umysłu instynktownego jest łatwe.”

Te słowa skłoniły mnie do refleksji o naturze religii (zapewne trzy poziomy umysłu znajdują odzwierciedlenie w sferze religii). Wyróżniamy bowiem trzy poziomy religii: poziom rytuałów (ludowy), poziom teologii (intelektualny), poziom medytacyjny (mistyczny).

O ile na dwóch pierwszych religie bardzo różnią się od siebie – różnią się obrzędami, dogmatami i teologią, o tyle na poziomie trzecim, ponad intelektem, w medytacji, doświadcza się tego samego. Być może dlatego mistycy czy ludzie medytujący różnych religii zawsze się ze sobą dogadywali?

“Być może dlatego mistycy czy ludzie medytujący różnych religii zawsze się ze sobą dogadywali?” Prawda! Proces religijny pozbawiony medytacji nigdy nie będzie pełny.

Dokładnie. Bo to ostatni etap procesu. Choć wielu ludzi zatrzymuje się na poziomie który Subramunija Swami nazwał instynktownym, i moim zdaniem większość tego poziomu jak narazie nie przekracza, co w rozumieniu religii przekłada się na ludowe jej rozumienie. Zatrzymanie się na ludowości w religii jest w jakiś sposób zagrożeniem. Tak ja to postrzegam.

Grundman, czy mógłbyś rozwinąć myśl o zagrożeniu jakim jest zatrzymanie się na poziomie “ludowości” w religii?