Encyklopedia
Jaki jest ostateczny cel doczesnego życia?
Ostatecznym celem życia na Ziemi jest poznanie Jaźni, rzadko osiągane nirwikalpa samadhi. Każda dusza odkrywa swą naturę Śiwy, Absolutną Rzeczywistość, Paraśiwę – wieczną, poza kształtem i przestrzenią Jaźń Boga (Atman). Om Namaśiwaja.
Poznanie Jaźni, Paraśiwy, jest przeznaczeniem każdej duszy dostępnym poprzez wyrzeczenie, trwałą medytację i wypalenie do ostatka nasion karmy. Jest ono bramą do mokszy, wyzwolenia od ponownych narodzin. Jaźń znajduje się poza myślącym umysłem, poza czującą naturą, poza działaniem czy aktywnością nawet najwyższego stanu świadomości. Atman jest trwalszy niż gwiazda neutronowa, bardziej nieuchwytny niż pusta przestrzeń i bliższy niż myśl czy uczucie. Sam w sobie jest ostateczną rzeczywistością, wewnętrzną Prawdą, której poszukują wszyscy poszukujący. Doprawdy warto do tej Prawdy dążyć. Warto zmagać się, by podporządkować umysł woli. Gdy Jaźń zostaje odkryta, umysł jawi się jako ułuda, którą w istocie jest. Ponieważ samorealizacji można doświadczyć w fizycznym ciele, dusza wciela się w nie ciągle od nowa, aby tańczyć z Śiwą, żyć z Śiwą i ostatecznie połączyć się z Śiwą. Dusza jest w rzeczywistości Śiwą. Wedy wyjaśniają „Jak woda wlana do wody, mleko do mleka, masło do masła stają się jedną substancją, tak stają się jednym indywidualna dusza i Najwyższa Dusza”. Om Namaśiwaja.